บทที่ 375

มู่หรงตี๋ทนเห็นซือลั่วเป็นเช่นนี้ไม่ได้เป็นที่สุด

เขาทอดถอนใจเช่นกัน "ตกลงตกลง ข้าจะฟังเจ้า ไม่เห็นงานแต่งงานของตนเองเป็นการละเล่น เช่นนี้ก็ได้แล้วกระมังข้าล่ะกลัวเจ้าจริงๆ”

เขาเอ่ยเช่นนี้ ใบหน้ากลับเป็นรอยยิ้มที่จริงใจเขารู้ว่าซือลั่วเป็นห่วงเขาจริงๆบางทีบนโลกใบนี้อาจมีเพียงแค่นางที่ห่วงใยเขาจากใจจ...